دربرخی از شهرها و روستاهای کشورمان مرسوم است که آقا داماد در شب عروسی، با لگد و یا سیلی، ضربه محکمی بر عروس وارد کند تا به این وسیله در همین اول شروع زندگی بفهماند که کنترل کامل زندگی دردست اوست و هرکس جایگاه خود را بنداند و یا به اصطلاح گربه را دم حجله قربانی کنید.
آیا تحقیری بیشتر از این هم برای یک عروس ممکن است؟
در چند انتخابات گذشته، صدا و سیما برای نشان دادن اوج حضور مردم، عروس و دامادی را نشان داد که برای ریختن رای خود به پای صندوق آمده بودند. در آن دوره ها، در کل کشور یکی دو مورد از چنین صحنه هایی شکار دوربین ها شده بود.
اما با پوشش صدا و سیما و لحن حماسی گزارش گران این صحنه ها، چنین عملی به عنوان یک فضیلت شناخته شد و در این دوره، دوربین صدا و سیمای بسیاری از استان ها عروس و داماد هم شهری شان را به تصویر کشیدند که برای رای دادن آمده بودند.
آیا چنین صحنه هایی جای افتخار دارد؟
دامادی که عروس خود را تعمدا به جایی می برد که دوربین ها تصویرش را بگیرند، مستحق تشویق است یا تقبیح؟ و گزارش های با آب و تاب سازمان صدا و سیما او را تشویق می کند یا تقبیح؟
بر اثر همین نوع برخورد، عروس و دامادها برای رای دادن، کمک به جشن عاطفه ها، جشن نیکوکاری و شرکت در سایر جشن های ملی -با لباس و آرایش عروسی- بیرون می آیند و به آن افتخار می کنند.
کدام مهم تر است؟ تبلیغات ما یا حیای مردم؟
