اگر قرار باشد یک گروه مخرب مانند طایفهی شیرازیها
در جامعه منزوی شوند، مشکلات بسیاری در پیش خواهد بود. از یک طرف، وجههی
مقدس این گروه و استدلالهای به ظاهر دینی و شیعی آنها، سپری است که مانع
حمله به ایشان میشود. از طرف دیگر، ماجرا نباید به یک درگیری درون شیعیان
منجر شود. هر چند که عمیقاً معتقدم این گروه طرفدار زیادی ندارد، اما اگر
بنای فتنه گذاشته شود، با توجه به مظلومنماییها و مقدسنماییهایی که
دارند، میتوانند عدهای را به شک بیندازند یا تحریک کنند. این گروه
میتواند در بین طیف مذهبی و معتقد و متعصب شیعه (خدا آنها را حفظ کند)
طرفدارانی دست و پا کند که نادانسته بر ضد شیعه عمل کنند.
به همین دلیل لازم است نامی برای این گروه
وجود داشته باشد که این نام به یک «عنوان منفور» تبدیل شود؛ به گونهای که
حتی شیرازیها هم خود را از این عنوان منفور جدا کنند. عنوانی که در رسانه
به آسانی مورد طعن و تنفر قرار بگیرد، همهی ویژگیهای طایفهی شیرازیها
در آن دیده شود و در نگاه اول هم عنوان مشمئز کنندهای باشد. در این صورت،
به آسانی میتوان گفت کسی که اینطور فکر میکند شیعه نیست {عنوان مورد نظر}
است! و به این روش، حساب این گروه را نه فقط در بین شیعیان که در جهان اهل
سنت نیز روشن کرد و فرق بین تفکر آنها با تفکر شیعیان را به همگان نشان
داد.
مثلاً عنوان وهابیت و تفاوتهای آن با اهل
سنت، بعضی از این ویژگیها را دارد و تلاش ما آن است که نشان دهیم اهل
سنت، وهابی نیست و وهابی، سنی نیست.
عنوانی که الان برای این گروه شکل گرفته است، «شیعهی انگلیسی» است. عنوانی که اخیراً توسط مقام معظم رهبری به آن اشاره شد. قبلاً آقای رحیمپور ازغدی هم بارها بر روی آن تأکید کرده است و به همین دلیل مورد تهاجم فراوانی هم قرار گرفته است. مستندی هم به عنوان «عمامههای انگلیسی» پیش از آن ساخته و منتشر شده بود.
من این عنوان را از یک جهت نمی پسندم، چرا
که کلمهی شیعه در آن وجود دارد و همچنان بخشی از بدنهی شیعه محسوب
میشوند! نه مانند وهابیت که گروهی جدا از اهل سنت هستند. اما از دیگر سو،
«شیعهی انگلیسی» عنوانی منفور است و به واقعیت این گروه به خوبی اشاره
میکند. همچنین در ادبیات عمومی هم در حال گسترش است. به دلیل تناظری که با
عنوان «اسلام آمریکایی» دارد، به خوبی میتواند منتشر شود. به همین دلایل
لازم است که سرمایهگذاری روی این عنوان به خوبی انجام شود و زوایای عقیدتی
و اشتباهات «شیعیان انگلیسی» به خوبی تبیین شود تا هر کس چنین عقایدی را
ترویج کرد، بداند که ناگزیر در مسیر انگلیسی کردن تشیع حرکت میکند و تکلیف
مردم نیز با ایشان مشخص باشد.
اقداماتی مانند این شعرها نیز میتواند به این جریان و همهگیر شدن آن کمک کند: