نمی دونم این تحصیل ما اخرو عاقبت هم داره یا اینکه بعد چند سال باید به خیل عظیم مشتاقان بیکار بپیوندم و بیکارو بی آر واسه خودم بچرخم.
متاسفانه با وجود این وضع اوضاع کار و وضع اقتصاد کشور، ناامیدی سختی گریبان ما دانشجویان رو گرفته و فقط از سر سردرگمی هست که سرکلاس ها حاضر میشیم و بلاتگلیف و گیج هستیم.
برخلاف سایر کشورهای مترقی که دانشجو میدونه بعد از تحصیل امیدی به پیدا کردن شغل مورد علاقه اش داره، ما دانشجوها هیچ امیدی به پیدا کردن هیچ گونه شغلی نداریم و بین زمین و آسمون گیر افتادیم.
